Kendimizi beğenmeyerek, karşılaştırarak, düzeltmeye çalışarak bedenimiz üzerinde yargılara varıyoruz. Sanki hep bir hatası var ve biz onu düzeltmek, rötuşlamak zorundayız.
Bu davranış şekli bize iyi gelmiyor, kendimizi olduğumuz gibi kabul etmediğimiz, kendimizle mücadele ettiğimiz her an ışığımızdan kısıyoruz. Kendimizi kabul ettiğimizde, organik olarak kendimize iyi bakacağız çünkü bedenimize değer veriyor konumda olacağız.
Beden yargılarımız nereden doğuyor?
Zihnimizdeki inanışlar, sistem ve çevremiz tarafından bize söylenmiş sözler, eril bir sistemin içinde yaşamak ve kadın atalarımızın yaraları…. Uzun zamandır belli güzellik algıları üzerinden sürekli bize baskı yapılmış ve karşılaştırılmışız.
Sizce bedenimizde yargıladığımız yerlerimiz nasıl hissediyordur?
Arkadaşınızın size bir kadının fotoğrafını göstererek şöyle söylediğini düşünün: “Bak, bu kız kadar güzel değilsin.” Çok acımasız olmaz mı, şöyle demez miyiz? Benimle dış görünümüm için mi arkadaşsın? Ya da siz arkadaşınıza böyle söylediğinizi düşünebiliyor musunuz?
Böyle düşününce, kendimizle konuşurken nasıl bu sözleri söylediğimiz konusunda hayret ediyor insan, değil mi?